தெற்காசிய நாடுகளின் கூட்டமைப்பான ‘சார்க்’ பல ஆண்டுகளாகச் செயலிழந்து கிடக்கும் நிலையில், சீனா ஒரு புதிய கூட்டணியை உருவாக்கும் முயற்சியில் இறங்கியுள்ளது. பாகிஸ்தான், வங்கதேசம் போன்ற நாடுகளை ஒன்றிணைத்து, சார்க்கிற்கு மாற்றான ஒரு அமைப்பை உருவாக்கும் இந்த நடவடிக்கை, இந்தியாவின் பிராந்திய செல்வாக்கிற்கு விடப்பட்ட சவாலாகப் பார்க்கப்படுகிறது. இது பெரும் விவாதத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
1985-ல் தொடங்கப்பட்ட சார்க் அமைப்பு, உறுப்பு நாடுகளுக்கு இடையேயான அவநம்பிக்கை, குறிப்பாக இந்திய-பாகிஸ்தான் பதற்றம் காரணமாக முடங்கியுள்ளது. 2016-ல் நடந்த யூரி தாக்குதலுக்குப் பிறகு, சார்க் உச்சி மாநாடுகள் நடைபெறவில்லை. இந்தச் செயலற்ற தன்மையே, ஒரு மாற்று அமைப்புக்கான கதவுகளைத் திறந்துவிட்டுள்ளது. இந்த வெற்றிடத்தை தனக்குச் சாதகமாகப் பயன்படுத்த சீனா தீவிரமாக முயன்று வருகிறது.
இந்தச் சூழலில்தான், சீனா ஒரு புதிய ஆட்டத்தைத் தொடங்கியுள்ளது. ‘தெற்காசியாவின் இமயமலை நாடுகள் கூட்டமைப்பு’ போன்ற பெயர்களில், பாகிஸ்தான், வங்கதேசம், நேபாளம், இலங்கை ஆகிய நாடுகளுடன் சீனா தொடர்ந்து பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வருகிறது. கோவிட் பெருந்தொற்று காலத்திலும், பொருளாதார ஒத்துழைப்பு என்ற பெயரிலும் இந்தியாவைத் தவிர்த்துவிட்டு கூட்டங்களை நடத்தியது. இது 단순மான பொருளாதாரக் கூட்டணி அல்ல, மாறாக ஒரு புவிசார் அரசியல் நகர்வு என்பதே நிபுணர்களின் கருத்து.
சீனாவின் இந்த முயற்சிக்குப் பின்னால் தெளிவான நோக்கங்கள் உள்ளன. தனது ‘பெல்ட் அண்ட் ரோடு’ திட்டத்தை விரிவுபடுத்துவதும், தெற்காசியாவில் தனது செல்வாக்கை நிலைநிறுத்தி, இந்தியாவைக் கட்டுப்படுத்துவதுமே அதன் முக்கிய இலக்கு. இந்தியாவின் அண்டை நாடுகளுக்குப் பெருமளவில் கடன்களையும், முதலீடுகளையும் வழங்கி, அவர்களைத் தன் பக்கம் ஈர்க்கிறது. இது இந்தியாவின் ‘அண்டை நாடுகளுக்கு முன்னுரிமை’ கொள்கைக்குப் பெரும் பின்னடைவை ஏற்படுத்தும்.
சார்க் அமைப்பின் சரிவும், சீனாவின் ஆதிக்கமும் தெற்காசியாவின் அதிகார சமன்பாடுகளை மாற்றி எழுதுகின்றன. இந்த புதிய கூட்டணி இந்தியாவுக்கு எதிரானதா இல்லையா என்பதைத் தாண்டி, இது ஒரு ciddiயான புவிசார் அரசியல் சவால். இந்தச் சவாலை எதிர்கொள்ள, இந்தியா தனது பிராந்தியக் கொள்கைகளை மறுபரிசீலனை செய்து, பிம்ஸ்டெக் போன்ற அமைப்புகளை வலுப்படுத்தி, தனது செல்வாக்கை மீண்டும் நிலைநிறுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது.
